കാനഡയ്ക്ക് പറക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന യുവ സമൂഹത്തോട്: ഡോ. ഉഷ മേനോൻ,കാനഡയുടെ അനുഭവക്കുറിപ്പ്.

നാടു വേണ്ടാ “കാനഡ” മതി….”കാനഡ”യിലേക്ക് ചേക്കേറുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളുടെ അവസ്ഥ ഒന്ന് “കാണഡോ” പ്ലസ്സ് ടു കഴിഞ്ഞാൽ കാനഡയിലേക്ക് പറക്കണം… ഇതാണ് കേരളത്തിലെ ഇപ്പോഴത്തെ ഒരു ട്രെൻഡ്; അത് കടമെടുത്തിട്ടായാലും കിടപാടം വിറ്റിട്ടായാലും ശരി! കുടുംബത്തിന്റെ സ്റ്റാറ്റസ് ഇഷ്യൂ കൂടിയാണിത്. കാനഡ പോലുള്ള സ്വപ്നസുന്ദരമായ രാജ്യത്തു വന്നു, വിദ്യാഭ്യാസം നേടി “ഡോളേഴ്‌സിൽ” പണം സമ്പാദിച്ചു സുഖമായി ജീവിക്കാം എന്ന സുന്ദരമായ സ്വപ്നവും പേറി വരുന്ന കുരുന്നുകൾ ഇപ്പോൾ നേരിടുന്ന കഷ്ടപ്പാടുകൾ കണ്ടാൽ പണ്ടാരോ പറഞ്ഞപോലെ “പെറ്റ തള്ള സഹിക്കില്ല”.

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസങ്ങളായി സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ പ്രചരിക്കുന്ന ഒരു നേർകാഴ്ച ഇവിടെ പങ്കുവെക്കുന്നു.നോർത്ത് ബേയിൽ (ഒന്റാരിയോ പ്രൊവഇൻസിന്റെ വടക്കു ഭാഗത്തുള്ള സ്ഥലം) ഉള്ള ഒരു കോളേജിൽ പുതുതായി വന്ന ഇന്റർനാഷണൽ വിദ്യാർഥികൾ കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി അന്തിയുറങ്ങിയതു ഫൂട്ട് പാത്തിൽ കെട്ടിയ ടെന്റുകളിൽ ആണത്രേ..കാരണം താമസസൗകര്യങ്ങൾ കിട്ടാനില്ല!ഇപ്പോൾ പതിയെ ശൈത്യകാലമാവുകയും പതുക്കെ മൈനസ് ഡിഗ്രികളിൽ താപനിലയാവുകയും ചെയ്യും.

ഇതിനും മാത്രം ഇവിടെ ഓടിയെത്താൻ കാനഡയിൽ എന്താണുള്ളത്? ഈ നിരപരാധികളെ എന്തൊക്കെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ നൽകിയാണ് വിദേശ ഉപരിപഠന ഏജൻസികൾ ഇങ്ങോട്ടേക്കു കയറ്റി വിടുന്നത്? പഠനത്തോടൊപ്പം ജോലി (അതും 40 മണിക്കൂറോളം); മണിക്കൂറിൽ കുറഞ്ഞത് പതിനഞ്ചു കനേഡിയൻ ഡോളർ!!! അതായത് ഇന്ത്യൻ രൂപ തൊള്ളായിരത്തി ചിൽവാനം ഒരു മണിക്കൂറിൽ സമ്പാദിക്കാമെന്നർത്ഥം. ഇത് കേട്ടാൽ ഏതൊരു മലയാളിയുടെയും മനസ്സിൽ ഒരു ലഡ്ഡു പൊട്ടില്ലേ? ഇവിടെ എത്തുന്ന വിദേശ വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് പല ഏജൻസികളും 100 ശതമാനം ജോലി ഉറപ്പു വാഗ്ദാനം ചെയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിൽ 40 പോയിട്ട് 5 മണിക്കൂറു പോലും ജോലി കിട്ടുക ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കയാണ് .

കാനഡയിൽ ഉപരിപഠനം രണ്ടു തലങ്ങളിൽ ആണ് ഉള്ളത് – ട്രേഡ് സ്കൂൾ എന്ന് ഇവിടങ്ങളിൽ ഉള്ളവർ പറയുന്ന കമ്മ്യൂണിറ്റി കോളേജുകലും അതിലും ഉയർന്ന വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാരമുള്ള യൂണിവേഴ്സിറ്റികളും. കോളേജ് പഠനം ഭൂരിഭാഗവും ഒന്ന് രണ്ടു കൊല്ലത്തെ ഡിപ്ലോമകളും ചില ഡിഗ്രികളും നൽകും. അത് ഭേദപ്പെട്ട ഒരു ജോലി സമ്പാദിക്കാൻ മതിയാകും.എന്നാൽ ഇവിടുത്തെ യൂണിവേഴ്സിറ്റികൾ നാട്ടിലെത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണ്. നാട്ടിൽ അംഗീകൃത കോളേജുകൾ ഏതെങ്കിലും യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ കീഴിൽ ആയിരിക്കും. എന്നാൽ ഇവിടെ യൂണിവേഴ്സിറ്റികളും കോളേജുകളും രണ്ടു വ്യത്യസ്ത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ ആണ്.

യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിൽ ഉയർന്ന തലത്തിലുള്ള അക്കാഡമിക് വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്നു. എന്നാൽ ഈ വിദേശ പഠന ഏജൻസികൾ പലപ്പോഴും ഇവിടുത്തെ കോളേജുകളെ യൂണിവേഴ്സിറ്റികൾ ആയിട്ടാണ് നമ്മുടെ നാട്ടിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ വഴിയോരത്തു “കാനഡയിലെ Lambton യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ പഠനത്തോടപ്പം ജോലിയും” എന്ന വാഗ്ദാനമായിട്ടുള്ള ഒരു ഫ്ളക്സ് ഞാൻ കണ്ടു..പകച്ചു പോയി എന്റെ ബാല്യം. Lambton ഒരു കോളേജ് ആണ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി അല്ല; അതും ഒരു ചെറിയ നാല് നില കെട്ടിടം മാത്രമാണ് ടോറോട്ടോ നഗരത്തിൽ ഉള്ളത്!

നാട്ടിലെ വലിയ യൂണിവേഴ്സിറ്റി ക്യാമ്പസുകൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു വരുന്ന പല വിദ്യാർഥികളും താൻ ചേർന്ന കോളേജിന് പറയാൻ മാത്രമുള്ള ഒരു ക്യാമ്പസ്‌ പോലും ഇവിടില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഇവിടെ എത്തിയതിനു ശേഷമാണ്. യൂണിവേഴ്സിറ്റികളായാലും കോളേജുകളായാലും വിദേശ വിദ്യാർഥികളിൽ നിന്ന് ഇവിടുത്തെ (ഡൊമസ്റ്റിക്) വിദ്യാർഥികളെക്കാളും നാലഞ്ചു മടങ്ങു കൂടുതലാണ് ഫീസ് ഈടാക്കുന്നത്; അതും നാട്ടിലെ ഒരു സാധാരണ കുടുംബത്തിന് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം.അത് തന്നെ ആണ് ഈ കോളേജുകളുടെയും മറ്റും പ്രധാന വരുമാനം.

അത് കൂടാതെ ഇടനിലക്കാരായ ഏജൻസികൾക്കു പിന്നെ വേറെയും തുക കൊടുക്കണം; വിസ മുതലായ ചിലവുകൾ വേറെ. പറമ്പും പുരയിടവും മറ്റും വിറ്റും പണയം വെച്ചും ലോൺ എടുത്തും ഇവിടെ സ്വപ്നസാക്ഷാത്കാരത്തിനെത്തുന്ന ഈ പിള്ളേരുടെ അവസ്ഥയോ മുൻപ് പറഞ്ഞതിൽ നിന്നും തെല്ലും വ്യത്യസ്തമല്ലതാനും. അഡ്മിഷൻ കിട്ടിയാൽ നാട്ടിൽ നിന്ന് തന്നെ സാമാന്യം വലിയ ഒരു തുക “GIC” (നാട്ടിലെ പിൻവലിക്കാവുന്ന ഒരു ഫിക്സഡ് ടെപോസിറ്റ് പോലെ) ആയിട്ട് ഇവിടുത്തെ ബാങ്കിൽ നിക്ഷേപിക്കണം.

ഈ തുകയിൽ നിന്ന് മാസാമാസം ഒരു നിശിചിത സംഖ്യാ പിൻവലിച്ചു ഇവരുടെ ഫീസ് ഉൾപ്പടെയുള്ള അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങൾക്കു അതുപയോഗിക്കും. എന്നാൽ മറ്റുചിലവുകൾക്കായി എന്ത് തന്നെ ആയാലും പാർട്ട് ടൈം ജോലി ചെയ്തു സമ്പാദിച്ചേ മതിയാകൂ. ഏജൻസികളും മറ്റും ഗ്യാരണ്ടി ചെയ്യുന്ന ജോലി ഇപ്പോൾ ഉറപ്പില്ലതാനും. കോറോണക്ക് ശേഷം ലോകമെമ്പാടും പോലെ ഇവിടെയും ഭക്ഷണത്തിനും നിത്യ ജീവിതോപയോഗ സാധനങ്ങൾക്കും വില വർധിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് കൂടാതെ താമസ സ്ഥലത്തെ വാടകയും വളരെയേറെ വർധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗൾഫ് രാജ്യങ്ങളിലെ ലേബർ ക്യാമ്പുകൾ പോലെ ആണ് ഒരു വീട്ടിൽ എട്ടും പത്തും കുട്ടികൾ താമസിക്കുന്നത്.